Akademia Anima
Szkoła językowa ONLINE BLOG Jak uczyć się skutecznie i z przyjemnością

Seria „Obraz z zagadką” to seria wpisów na bloga przedstawiająca dzieła wybitnych włoskich malarzy i ich sylwetki. Cechą charakterystyczną tych wpisów jest zwięzłość, ciekawostki i tajemnice ukryte w obrazach.

LEONARDO DA VINCI CZŁOWIEK RENESANSU

Kim byli jego rodzice?
Był leworęczny czy nie?
Czy odkrył to co Kopenik?

Leonardo da Vinci urodził się 15 kwietnia 1452 roku w miejscowości  Anchiano  gmina Vinci i dlatego do jego imienia jest dodawane da Vinci czyli pochodzi z miasta Vinci. Leonardo pochodził z nieprawego łoża, co nie ułatwiało mu życiowego startu wręcz przeciwnie. Jego ojcem był  prawnik Ser Piero, a matką  chłopka o imieniu Caterina. Artysta całe życie borykał się z piętnem nieślubnego dziecka. Najmocniej zabolał go fakt, gdy jego ojciec umierając, w testamencie cały majątek zapisał  dzieciom z prawego łoża. Leonardo nie pogodził się z tym faktem i wniósł sprawę do sądu, niestety przegrał. Nigdy nie ukończył żadnej szkoły, jego pochodzenie nie pozwalało mu na pobieranie nauki na uniwersytecie. Praktykował u florenckiego złotnika i malarza  Andrei del Verrocchio tam zdobył podstawy malarstwa i złotnictwa.

Leworęczny czy nie? Leonardo da Vinci był niezwykle uzdolniony, przez wiele lat uważano, że był mańkutem. W rzeczywistości Leonardo był oburęczny. Potrafił pisać lewa ręką, by w tym samym czasie malować prawą. Wypracował umiejętność pisania w formie lustrzanego odbicia, co pozwalało za pomocą odwróconej perspektywy ocenić efekty swojej pracy malarskiej. Inne źródła utrzymują, że jednak Leonardo był leworęczny. Ma o tym świadczyć sposób malowania  oraz pisania od prawej do lewej strony kartki.

Jak wynika ze zgromadzonych po nim pamiątek i notatek, bardziej interesował się inżynierią wojskową niż malarstwem. Zaprojektował machiny latające, spadochron czy czołg, czym samym wyprzedzał swoją epokę o kilka wieków. Żył w dobie Renesansu, więc jego zainteresowania były rozległe i wszechstronne. Poznał anatomię człowieka dzięki sekcjom zwłok, co w tamtych czasach było zabronione i surowo karane. Jeszcze przed Kopernikiem stwierdził, że Słońce się nie porusza, co przeczyło ówczesnej teorii geocentrycznej. Nie ogłosił wyników swoich badań, bo zapewne byłby ścigany i sądzony za swoje poglądy.

Jak wynika z pism, Leonarda  był wegetarianinem, jedzenia mięsa budziło w nim wstręt, lecz nie zmuszał do podobnych zachowań swego otoczenia. O tym świadczy zachowana lista zakupów dla jego warsztatu, gdzie na jednej z pozycji widzimy mięso. Było ono przeznaczone dla czeladników. Z wegetarianizmem wiąże się jego postawa obrońcy zwierząt. Powszechna praktykowane we Włoszech polowania był przez Leonarda krytykowane i potępiane. Sam nigdy nie brał w nich udziału. Znana jest anegdota świadcząca o jego postawie. Na targu kupował klatki z ptakami, a następnie wypuszczał je na wolność.

Dzisiaj tak naprawdę nie wiemy, jak wyglądał Leonardo. W czasach, w których żył krążyło powiedzenie "Każdy malarz maluje siebie". Nie mamy pewności, czy któraś z postaci "Ostatniej Wieczerzy" posiada rysy Leonarda. Właśnie o tę kwestię spierają się uczeni. On sam uważał wyżej przytoczone powiedzenie za truizm. Bardzo długo uważano, że istniał autoportret artysty, lecz na przestrzeni wieków zaginął.  Z zachowanych źródeł wynika, że artysta był człowiekiem o ponadprzeciętnej urodzie i pięknym głosie. Ponadto był osobą ekstrawagancką w ubieraniu się. W jego garderobie dominował róż i fiolet. On sam uważał siebie za nieudacznika, chociaż żył  ze świadomością, że posiada wiele talentów, ale nie pozostawi po sobie czegoś, co by świadczyło o jego wielkości.

Leonardo był dobrym obserwatorem otaczającej go rzeczywistości. Zawsze chodził z notatnikiem i zapisywał swoje spostrzeżenia dotyczące spotykanych osób, szkicował mimikę ,wyraz  ich twarzy, co później wykorzystywał w swoich obrazach. Notatki sporządzał przez  ponad trzydzieści lat. Podobno tych kartek było około trzynastu tysięcy. Do naszych czasów zachowało się ich około sześciu tysięcy. Malarz uchodził za człowieka  słynącego z braku cierpliwości i niedotrzymywania terminów. Świadczy o tym fakt przyjmowania dużej liczby zleceń na wykonanie prac malarskich i niedotrzymywania terminów ich skończenia. Zdarzały się przypadki, że termin zakończenia był przedłużany nawet o kilka lat albo praca była przerywana  w trakcie realizacji. Ogromna liczba projektów  nie została nigdy  ukończona przez artystę.

Zmarł 2 maja 1519 roku i został pochowany  w Amboise we Francji. Przyczyną jego śmierci były prawdopodobnie powikłania po udarze mózgu. Miejsce pochówku Leonarda da Vinci  dotychczas nie zostało potwierdzone naukowo. Francuzi nie wyrażają zgody na otwarcie sarkofagu i przeprowadzenie badań przez Włochów. Dodatkowo wątpliwości budzi tabliczka umieszczona przy sarkofagu zawierająca napis mówiący, że tu prawdopodobnie jest pochowany wielki Włoch. Jednak niedane mu było spoczywać w pokoju. Miasto  i zamek w Amboise od czasu wojen religijnych toczonych we Francji w XVI wieku zaczęły podupadać. Zamek w XVII wieku był wykorzystywany jako więzienie. Dzieło zniszczenia dopełniła rewolucja francuska. W roku 1802  część zamku i miejsce pochówku zostało zburzone. Pół wieku później w czasie badań archeologicznych odkryto kamienną trumnę z napisem Leo dus Vinc. Kości będące w trumnie uznano za kości Leonarda da Vinci. I zostały pochowane w kaplicy św. Huberta w Amboise. Leonardo da Vinci nie byłby zadowolony z miejsca pochówku. Za życia był przeciwnikiem polowań, a miejscu jego pochówku patronuje  opiekun myśliwych.